بررسی تیپ شخصیّتی «پابرهنه» در داستانهای ماکسیم گورکی

مقالۀ پیشِ رو، به بررسی تحلیلی یکی از تیپ‌هایی پرداخته ‌است که در داستان‌های ماکسیم گورکی بسیار به‌چشم می‌خورد و حتّی می‌توان گفت استفاده از این تیپّ قهرمان، از ویژگی‌های کار گورکی به شمار می‌رود. با بررسی برخی آثار داستانی و همچنین زندگی‌نامۀ نویسنده می‌توان دریافت که گورکی بیش از همه با این قشر از اجتماع آشنایی داشته، در میان آنها زندگی کرده، رنج‌هایشان را چشیده و برای اوّلین بار آنها را وارد ادبیّات نموده‌ است. چنان‌که کسانی چون گوگول و چخوف «انسان‌های کوچک» را وارد ادبیّات کردند، گورکی هم راه ورود بی‌خانمان‌ها، کولی‌ها و پابرهنگان را به داستان و رمان گشود. او برای «پابرهنه»ها ویژگی‌های منحصربه‌فردی قائل است که در داستان و از زبان خود شخصیّت‌ها هم به آن اشاره می‌شود. پابرهنگانِ گورکی، قهرمانانی بالقوّه‌اند در سیمای آوارگان و خانه‌به‌دوشان. آزادگی، آزادی‌خواهی، اندیشه‌های ناب، داشتن روح سرکش و ناآرام و همچنین نگنجیدن در قالب‌های تعریف‌شدۀ زندگی را می‌توان از ویژگی‌های پابرهنگان گورکی دانست.